Kendini ifade edebilmeli insan. Patronuna karşı, eşine, ailesine, arkadaşlarına karşı diyalog kurabilmeli. Bir hal ona uygun düşmediğinde açıkça konuşabilmeli yanındakiyle. Bu diyaloglardan sonra elbette karşı tarafla fikir ayrılıkları olabilir ama en azından çevremize karşı dürüst olmuş oluruz. Tepkilerimize sınır koymamalıyız. Tepkisel olmak sağlıklı bir durumdur. Nasıl ki bedenimizin bir noktasında ağrı olduğu zaman hastalığın farkına varıp tedavi uyguluyorsak bizlerde aklımıza yatmayan, içimize sinmeyen, bize ters gelen durumları çevremizle paylaşmalıyız. Eğer tepkisiz kalırsak; rahatsızlık yaratan duygular birikir, yerinde göstermediğimiz refleks tepkiler öfkeye dönüşür ve kızacak birini bulamadığımız için kendimize kızarız. Kendimizi suçlamayı, benliğimizi yargılamayı ve cezalandırmayı adet haline getiririz. Kendimize haksızlık ederiz. En küçük bir hatamızda bugüne kadar yaptığımız irili ufaklı tüm hatalarımızın listesini aklımızın önüne sereriz. Kendimizi değersiz hissederiz. Unutma sen bir loser değilsin. Sen başarısız ve değersiz de değilsin. Şu güne kadar ki hayatında yaptığın iyi şeyler de oldu elbet. Aklın o kadar bulanık ve çalkantılı ki geçmişin düzgün bir şekilde sana yansımıyor kendini izlediğin suyun yüzeyinde. Önce düşüncelerini berraklaştır ve kendi kendinin celladı olmaktan vazgeç. Kendine karşı adil ol ki, hayatta sana adil davransın. Çevreni değiştirmeye çalışma ilk önce kendini değiştir. Hayat her zaman yolunda gitmeyebilir ama yaşadığımız başarısızlıklar bundan sonraki hayatımızda bizi gelecek olan başarılara ulaştıracak deneyimlerimiz olacaktır. Soğuk kanlı ol, pozitif ol, çabada ol ve sabırlı ol. Gör bak her şey nasılda güzel olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder