Bakış açısını değiştirmeyen insanlar hayatın kendileri için sakladığı potansiyeli bulamazlar. Anne ve yavru kuşları örnek alalım. Anne yavrularını besler yavrular büyüyünce yavrusunu ağacın dalına yaptığı yuvadan aşağı ittirir. Yavrunun düşmemek için yapması gereken şey kanat çırpmaktır. Yavru kanadını çırpar ve uçar. İnsanlarda uçar. Yok yok, Batman'den yada Süpermen'den bahsetmiyorum. Her insan uçar. İnsan aşık olduğunda uçar. Artık hayat toz pembedir ve karşılıklı bir aşk yaşıyorsa o kişi artık bulutların üzerindedir. İnsan aşık olunca potansiyelini bulur: daha romantik, daha centilmen, daha asil, daha güzel, daha güçlü olur. Kaos insanın içinden bir kahraman çıkartır. Evet aşk kaostur. Düzenin dışına çıkmaktır. Sıradanlaşmış duyguların aşk sayesinde dopinglenmesi ve hisleri en uçlarda yaşama halidir. Aşk kontrolü kaybetme halidir, bir tür savrulmadır. İnsanlar farkında değil ama aşkın en cazip tarafı kaosa girmektir, kontrolü kaybetmektir. Hergün sevdiğine sürpriz yapma, hergün onun için daha komik olma, hergün onun için anlatacak yeni bir hikaye bulma, heyacanın-tutkunun içinde kaybolma halidir. Yeni bir maceraya yelken açmaktır. Sevdiği için: işini, şehrini, düzenini, kendini değiştirme ve sevgiye güvenerek bilinmeze doğru adım atmaktır. Aşk cesaret ister. Düzenini feda edebilenler, kaosa girebilecek kadar cesur olan kalpler gerçek aşka sahip olur. Japon yazar Murakami 1Q84 kitabında şöyle diyor: " Eğer dünyada bir kişiyi yürekten sevebilmişseniz hayatınız kurtulmuş demektir "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder