İnsanoğlu düzene aşıktır. Hayatına yeni parametreler girince insan bocalar. Yeni bir işe, yeni bir çevreye girince bir alışma süreci yaşar. Bu alışma süreci çoğu insana korkutucu gelir. Çünkü hayatta meydana gelen kaos insanı konfor alanının dışına sürükler. Konforunu yitiren insanda tedirginlik ortaya çıkar. Çünkü insanlar kozalarını rutinleriyle oluştururlar. Alışkın olduğu arkadaş grubu, her ay kazanacağı parayı bilmesi, her ay ödeyeceği borcu bilmesi, iş yaşamında rutin problemlerle karşılaşması gibi. İnsan belirsizliğe adım atmak istemez. Yolunda hep bir ışık ister. Bu biraz da cesaretle ilgilidir. O yüzden kaostan korkmayan milyonda birlik dilimdeki insanlar sanat, spor ve politika vasıtasıyla güvenli alanından çıkamayan milyonlarca diğer insana kanaat önderliği yaparlar. Bazıları havanın hiç bozmadığı, hiç fırtınanın kopmadığı güllük gülistanlık yerlerde yaşamayı seçerken, bazıları ise fırtınaların koptuğu tehlikeli görünen patikalarda yol alırlar. Çünkü o cesur insanlar Paulo Coelho'nun dediği gibi: Bütün fırtınaların hayatınızı bozmak için gelmediğinin, bazı fırtınaların yolunuzu açmak için olduğunun farkındadırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder