Size de oluyor mu, doğup büyüdüğünüz yada yıllardır kendinizi ait hissettiğiniz şehirde yıllardır gittiğiniz kitapçı, kafe, restoran yada bir giyim mağzası kapandığında sanki kapanan o dükkanla birlikte hayatınızın bir bölümü veya hatıralarınızın da kaybolduğunu hissediyorsunuz. Bu bilimsel olarak ispatlanmış bir şey mi bilmiyorum ama kaybolan o mekanlara vakti zamanında duygu demeti bırakıyorsunuz. Orada yaşanmışlıklarınız oluyor... 2017 yılında beni bebekliğimden beri tıraş eden Berber Ali Amcanın dükkanı kapanınca da aynı duyguları hissetmiştim. Kendisi emekli olmuştu. İki hafta önce mucizevi bir şey oldu ve kendisi vakti zamanında çıraklığını yapan bir berberin dükkanında çalışmaya başladı. Bende bugün soluğu Ali Amcanın yanında aldım. Kendisi dükkanın önündeki taburede oturmuş sigarasını tüttürüyordu. Yaklaştığımı görünce yüzüne yayılan o kocaman tebessümü görmeliydiniz. Bende yanındaki tabureye çöktüm. Bir sigara ikram etti. Tekrardan çalışmaya başlayınca cebinin para gördüğünü, lokantaya gidip istediği yemekleri yiyebildiğini ve kendini daha sağlıklı ve enerjik hissettiğini anlattı. Onu mutlu gördüğüme sevindim. Sonra içeri girdik ve tıraşımı yaptı. O berber koltuğunda otururken saçıma makası her vurduğunda kaybolan bazı hatıralarımın geri döndüğünü hissettim. Hayat bazen size son tangoyu yapma şansı veriyor. Güneşin batışı ne kadar ihtişamlıysa bence insan dediğin hayatının finalini de ihtişamlı hale getirmelidir. Berber Ali Amca da perde inmeden sahnedeki son dansını gençliğine selam çakarak yapıyor. Hepimize örnek olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder