Boşluk

 İnsanın içinde bir boşluk var. Acıya şifa verebilirsin, kiri temizleyebilirsin, kötüyü iyi edebilirsin ama o kendini noksan hissettiren boşluğa karşı çaresizsin. Bu acıdan da beter bir şey. Bu çatlayamamış tohumun, yürünmemiş yolun, gerçekleştirilememiş potansiyelin boşluğu. Onunla konuşamıyorsun çünkü suskun, ona düşman olamıyorsun çünkü yok, çünkü boş... Ayakkabının içine kaçmış bir taş gibi her adımını attığında seni tedirgin ediyor. İçin rahat değil çünkü hayatında bir şey noksan. Sevgili, gelmemiş başarı, kazanılmamış saygınlık yada boş banka hesabı değil bu dediğim. Yaradana karşı borcunu ödememekten bahsediyorum. Yıllardır görmezden geldiğin " iyi insan " olmaktan, başkaları için fedarkarlık yapmaktan, kendini amaca adamaktan ve yapmadığın ibadetlerden bahsediyorum. Sahi sana ne oldu? Çocukken en basit hayat bilgisi ödevini bile yapmadığında çocuk kalbin tedirgin olurdu. Hangi iş yeri mazaretsiz devamsızlık yapsan eninde sonunda seni kapının önüne koymaz? Peki ya yıllardır yaptığın ibadet devamsızlığına ne diyeceksin? Yaradanın huzurundan yıllardır kaçtığın için huzurda mısın şimdi? Boşluk... Yine o boşluk aklına geldi değil mi? Benden sana bir tavsiye arkadaşım. Bugünden itibaren olmadığın iyiyi ol, yola çık ve huzura ermek için huzurda ol. Bedenini nasıl yıkıyorsan, evini nasıl temiz tutuyorsan hergün huzurda ol. Huzurda ol ki Rab ruhuna tecelli etsin, Yaradanın nuru kalbine değsin ve bilincin de temizlensin...