İçimde bir umut var, rengi gökyüzü maviliğinde. Bana bundan sonra daha güzel olacak diyor. Soğuk kasım sabahında içimi balıkçı barınağında yanan odun sobası gibi çıtır çıtır ısıtıyor. Kederler geride kaldı diyor, yaşadığın anın şükrünü onlara borçlusun diyor. Bir an düşünüyorum: içimdeki ses doğru söylüyor. Keder para gibi bir şey. Onları harcayıp şükür satın alıyorsun. Şu hayatta paran kadar değil şükrün kadar zenginsin. Çatıma, aşıma, sağlığıma, imanıma şükürler olsun diyorum. Onlar var ki şükrediyorum. Pat pat pat bir tekne balıktan dönüyor. Kediler limana koşuyor bize de balık çıkar mı diye. Pat pat pat... Kalbim çarpıyor. Sürüncemede kalmış gri bir iş nihayetine eriyor. Artık o gri hava yağmur bile yağdırsa tınmam. Çünkü askıdaki o iş kalbimde sonuçlandı. Belkide bulutların bana sözleyeceği vardır. Islanıp o sözleri tenimle duymam gerekiyordur. Duyuyorum, duyuyorum bugün duyuyorum. İçimdeki umudu duyuyorum. Yeni doğmuş bir bebek gibi. Bana artık geçti, iyileştin diyor. Birde güzel şeyler olacak diyor. Simitçi amca geliyor. Bir simit alıp, tavşan kanı bir çay söylüyorum. Martılar çığlık atıyor, deniz maviliğini gözlerime sunuyor, radyoda Zeki Müren çalıyor. O an içimden bir şükür geçiyor, yada her şey şükür olmuş ben onun içinden geçiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder