Hedef

 Okçu nedir ki, hedef olmadan. İnsan denen varlık yol almak için yaratılmıştır. Bebekken içi süt dolu biberona yada oyuncak ayımıza doğru emekleriz, biraz daha büyüyünce ayaklanırız ve saklambaç oynarken arkadaşımızı sobelemek için kaleye doğru hareketleniriz, gençken meslek sahibi olmak için üniversitenin kampusuna yada hayat okulunun avlusuna gideriz, aşık oluruz sevdiğimizin kalbini çalmak için onun gönlüne gideriz, çoluğumuz çocuğumuz ailemiz olur ailemizin rızkı için ekmek peşinde gideriz... Modern insanda hedefler belli bir yaştan sonra bitiyor. Özellikle aile kurduktan sonra hayat bir rutine bağlanıyor. Monotonlaşıyoruz. Hayat bize armağan edilmiş koca bir potansiyel ama bizler yaş 35 yolun yarısından sonra hedefsiz kalıyoruz. Hayattaki tek gayemiz ailemizin ikbalini sağlamak olmamalı. Yuvamız bizim ateşimizle duvardaki meşaleleri yakarak aydınlattığımız aydınlık alanımız. Ama insana ateş gibi parlayan bir ruh verilmiş. Belli bir yaştan sonra köşeye çekilip sadece yuvamızın aydınlığına sığınacak olursak potansiyelimizi heba ederiz. Ezberin dışına çıkalım sevgili okur. Her ay 250 lira biriktirip şu vitrinde görüp beğendiğimiz kıyafeti alalım, yediğimizi kısıp 5 kilo verelim mesela. Yürüyüş yapıyorsak her gün mesafeyi azar azar arttıralım. Gitar çalıyorsak yeni bir şarkı öğrenelim. Sesimizin iyi olması önemli değil you tube dan bir şarkıyı öğrenelim ve sofrada ailemize söyleyelim. Kitap okuyalım. Böylece zihnimizi aydınlatalım. Hayata faydamız olsun. Sokak hayvanlarını besleyelim bunun için komşudan esnaftan yardım parası toplayalım. Bir Sivil Toplum Kuruluşuna katılalım. Topluma faydası olan bir hareketin parçası olalım. Ailemiz dışında da hayatımıza giderek büyüyecek küçük hedefler koyalım. Yeni yollar keşfedelim ve yeni yolculuklara çıkalım. Böylece ateşimizle hayat haritasının karanlık yerlerini aydınlatalım ve manzaranın tümüne hakim olalım. Bilgisayar oyunundaki harita gibi tümü açılınca belki oradan geçen kervanları fark edeceğiz ve bizim onlara onların bize katkısını hissedeceğiz.