Hayat bizimle bir oyun oynuyor. Yanımıza geliyor ve "Şimdi sen ebe olacaksın " diyor. Biz daha çocuğuz hayat ise boylu poslu yüzünde çizgiler, üzerinde büyüklere göre kıyafetler reşit olduğu için bindiği otomobiller, sadece büyüklerin girebildiği partiler, kulüpler olan bir yetişkin. Bir çocuk olarak yetişkin hayatın bizi muhatap almasına ve bizimle oyun oynamak istemesine seviniyoruz. Hayat bize diyor ki: " Şimdi senin içinden; masumiyetini, çocukluğunu ve hayallerini çıkaracağım. Birken dört kişi olacaksınız. Sen başını ağaca gömüp otuzdan geriye sayacaksın. Masumiyetin, çocukluğun ve hayallerin kaçıp saklanacak. Sonra sen onları bulacaksın ve sobeliyeceksin. Oyunu kazanınca sende benim gibi büyük bir adam olacaksın " Bunu duyunca seviniyoruz. Hem birken dört oluşumuza hemde büyüyecek oluşumuza. Gözümüzü yumuyoruz, geriye sayıyoruz... Sonra ara ki bulasın. Ömrümüz boyunca büyümek için hayata sattığımız masumiyetin, hayallerimizin ve çocukluğumuzun peşinden koşuyoruz... Hayat oyunbaz bir şeytan. Ömür yaşanacak bir an. Gelecek belirsiz sisli bir duman. Çocuk kalbi saf bir ışık karanlığı aydınlatan. Hayata kanmamak gerek. Büyümek; zenginlikle, makamla, şöhretle, şehvetle gelmez. Eğer ruhunun saflığını korumuşsan, hayallerine sahip çıkmışsan, içindeki çocuğu yaşatmışsan sen zaten büyüksün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder