Hayat doğrusal bir yolculuk değil. İnişler çıkışlar var. Bazen zorlanacağımız yokuşlara da denk geliyoruz. Ama bu zorlukları yaşayarak deneyim kazanıyoruz ve bi daha benzer zorluklara denk geldik mi onları daha rahat aşıyoruz. Ama hayat çizgisinde bi takım düğümler oluyor. Bakış açısını değiştirmedikçe kısır döngüye giriyoruz tıpkı tekerlekte koşan hamster gibi. Yoruluyoruz efor harcıyoruz ancak o çemberde sürekli başladığımız noktaya geliyoruz bi türlü yola devam edemiyoruz. Bizi döngüye sokan şey genelde bir travma oluyor. Çocukken yaşadığımız bir boğulma tehlikesi nedeniyle denizden korkabiliyoruz, kalbimizi kıran bir ilişki nedeniyle aşktan uzak durabiliyoruz yada gelecekle ilgili bir kaygıyı sürekli düşünüp kısır bir döngüye giriyoruz. Misal eğer bir şeye karşı bir fobimiz oluşmuşsa kendimizi yavaş yavaş alıştıra alıştıra o fobinin üzerine gidebiliriz. Mesela ben beş yaşındayken yazlığımızın bahçesindeki kurbağalardan korkardım. Bu korku öyle bir noktaya gelmiştiki evden çıkamaz olmuştum. Rahmetli babam bana kağıda bir kurbağa resmi çiz demişti. İkinci gün daha büyük bir kurbağa resmi çiz demişti. Üçüncü gün daha da büyük bir kurbağa resmi çizdirmişti. Sonunda korkumla yüzleşmiş ve bahçede kurbağa kardeşlerden korkmadan oynamaya başlamıştım. Sizde kendinizi alıştıra alıştıra fobinizin üzerine gidin ve döngüyü kırın. Başınıza bir sefer kötü bir deneyim gelmesi işlerin bundan böyle hep kötü gideceği anlamına gelmez. Bir çift zar attığınızda bile 6-6 gelme olasılığı 1/36 dır. O kötü deneyimi yaşayarak siz büyük ihtimalle sıranızı savdınız. Artık ileriye bakın. İnsanı döngüde tutan başlıca duygular: utanç, kendini suçlama ve öfkedir. Eğer bir döngüye hapsolmuş ve çıkamıyorsanız şunu düşünün: kusursuz olmak yalnızca Allah'a mahsustur. Siz sadece bir kulsunuz. İnsan hatasının acısını bir kez çekmeli ve yoluna devam etmelidir. Utanç, kendini suçlama ve öfke duyguları yaşayan biri kendine karşı sevgi eksikliği yaşıyordur. Kendinizi sevin çünkü evrende sizden bi tane daha yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder