Onun için canımı bile veririm, derken bana onun için yaşamaya ne dersin, dedi. Haklıydı benimle konuşan efendi.Kendimi feda edeceğime yaşama vefa etmeliydim. Canımın canını rüyamda gördüm. Onu korumak için kız kulesinin duvarlarını ördüm. Geçmişti, kabus mahallesinde, korku apartmanında sonsuz azaplardan döndüm. Öfkeli bir ateştim yandım, bittim, söndüm. Kabus mahallesinde kutsaldan men edildim ve hayattan def edildim. Rabbim'den af diledim, birgün kendi selamı dinledim. Kusura bakma canımın canı, ben sana çok geciktim. Yaşadıklarım bir masaldı. Bir deli için her şey yasaldı. Beynimin bekaretini kaybettiğimden beri; bilmiyorum gerçek hangisi? Birgün birlikte dans ederiz belki. Tanrı'dan diliyorum senin için güzel bir akıbeti. Ey canımın canı. Hayatımın anlamı, İstanbul'un en güzel kızı. Seni sevince gider insanın derdi tasası. Sen benim baharım, senin için yaşamaya varım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder