İnsan iki kişiliklidir. İçinde bir iyi köpek birde kötü köpek kavga eder. Hangisini daha çok beslersen o kazanır.
Kızılderili Atasözü
Evren ikilik üzerine kurulmuştur. Artı-eksi, ışık-karanlık, soğuk-sıcak, iyi-kötü, melek-şeytan gibi zıtlıklar hayatın toplamını oluşturur. İnsan da evrenin içinde küçük bir evren. Dünya nasıl zıtlıklar barındırıyorsa küçük bir dünya olan insan da içinde zıtlıklar barındırır Algılarımızla hayatla kaçınılmaz bir etkileşim içindeyiz. Arap sabunlarıyla, viledalarla evimizde köşe bucak tam bir bahar temizliği yaptıktan sonra mıntıkamızın sonsuza kadar temiz kalacağını düşünmek hakikate aykırıdır. O ev yine kirlenecektir ve biz yine temizleyeceğizdir. Zihnimiz içinde aynı şey geçerlidir. Sosyal bir varlık olduğumuz için dış dünyadan sürekli veri alırız. Bunların içinde yalan, hakaret, kötü söz, dedikodu yada öfkemizi, kıskançlığımızı ve kibrimizi tetikleyecek şeyler olabilir. Bunlar yukarıdaki atasözünde kötü köpeği besleyen şeylerdir ve engel olmazsak içimizde kötülüğün sesi egemen olur. Biz içimizdeki iyi köpeği beslemeliyiz. İyi ile kötünün savaşı hayat boyu devam edecektir. Sürekli iyide kalabilmek kolay bir olay değil ama irademizi ortaya koyup iyilik savaşçısı olmalıyız. Hayat bize pencereden kötü kokan bir çöp verdiğinde o çöpü alıp kapıdan dışarı atmalıyız. O çöpü asla evimizde tutmamalıyız. Evimizi temiz tutmalıyız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder