Saatler

 Saat dediğimiz alet hayatlarımız için ne kadar önemli hiç düşündünüz mü? Uyumanın bir saati var, işe gidip çalışmanın bir saati var, yemek yemenin bir saati var. Birde kollarımıza takıp, duvarlara astığımız saatlerin dışında her insanın içinde tıkır tıkır çalışan bir saat daha var. İçimizdeki bu saatler bazen doğru zamanı göstermeyebiliyor. Mesela bir olumsuzluk yaşamışsak yada Allah korusun bir kayıp yaşamışsak o saat duruyor. Geçmişteki bir anda ve tarihte duruyor. O durunca biz de duruyoruz. İstiklal caddesinin ortasında etrafımızdan kalabalık ve hayat akıp giderken biz hiç kıpırdamadan duran donmuş bir heykel gibi duruyoruz. Bedenimiz şimdide ruhumuz ise geçmişte takılı kalıyor. 40 plus bir adamım ve ben geçmişte; hayalini kurduğum işten de kovuldum, kalbim kırılıp aşk acısı da çektim, sağlığımı yitirdiğim dönemler de oldu ve ebeveyn kaybı da yaşadım. Şimdi bir imkan olsa ve 20 yıl önceki 20 lerimin başındaki kendime şunu söylemek isterdim: hayatta hiç bir olayın seni geçmişine hapsetmesine izin verme. Çünkü yaşanması gereken yaşanıyor ve yaşanacak. Bunun önüne geçemeyiz. Sen hayattaki rolünü oynamak için bu hikayeye üstün bir zeka tarafından yerleştirildin. Sen özelsin. Bunun farkında ol ve hayatının her anında bunu kutla. Bazen kötü olaylar da olacak. O kötüler karşına dikilip çirkin suratlarıyla sana dik dik bakacak. Onlara kızma, öfkeye kapılma. O çirkin suratların gözlerinin içine bak ve bir kahkaha patlat. Öyle bir kahkaha at ki karşında dikilen o çirkin kötüler hasetlerinden paramparça olsunlar. Kadere güven ama çabada ol. Cömert ol. Ama az ama çok mutlaka sadaka ver. Zekat da ver. İnsanlara gülümse neşenin zekatını ver. Bilgini paylaş bilgeliğinin zekatını ver. Şevkatli ol ve sevginin zekatını ver. Son olarak şükretmeyi unutma. Çünkü sen hayatta şuanda oynadığın rol için seçildin. Bunun için oyunun sahibine teşekkür etmeyi unutma. Bu hayata bir kere geliyorsun. Tadını çıkar!