Birgün tüccarın biri 800 loncasını kaybeder. Yoldan geçen bir marangoz parayı bulur. O zaman 20 loncaya bir at alınabildiği düşünülürse bu önemli bir meblağdır. Marangoz kliseye gider ve rahibe 800 lonca bulduğunu söyler. Rahip bir tüccarın geçenlerde 800 lonca kaybettiğini ve parasını bulup getirene 100 lonca ödül vereceğini söyler. Rahip tüccara haber verir tüccar kliseye gelir ve marangoz tüccara parasını teslim eder. Tüccar ödül için verdiği sözü tutmaz ve marangoza sadece 5 lonca verir. Marangoz hakkını talep eder ve ikili arasında tartışma çıkar. Rahip onları mahkemeye götürür. Tüccar yargıca 900 lonca kaybettim diye yalan söyler. Marangoz ise 800 lonca buldum diye doğruyu söyler. Yargıç tüccara elini incile koyup 900 lonca kaybettiğine dair yemin eder misin der. Tüccar elini incile koyar ve yemin eder. Yargıç sonra marangoza döner ve elini incile koyup 800 lonca bulduğuna dair yemin eder misin der. Marangoz elini incile koyar ve yemin eder. Sonunda yargıç kararını açıklar: Her şey apaçık ortada. Tüccar 900 lonca kaybetmiş, marangoz ise 800 lonca bulmuş. Tüccarın kaybettiği 900 lonca halen kayıp. Marangozun bulduğu 800 lona ise sahibi ortaya çıkmadığına göre marangoza verilecektir. Karardan sonra kurnazlık yaparak 100 loncalık ödül parasını marangoza vermemek için yalan söyleyen tüccar tüm parasından olmuştur. Adalet herkese lazımdır. Adalet kimi zaman kör topal ilerlesede sonunda tecelli eder ve kötüyü cezalandırır, dürüstü ise ödüllendirir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder