Sorgulanmamış hayat yaşamaya değmez, demiş Sokrates. En basit eylemimizde mesela; sokakta yürürken devamlı insanların, arabaların karşıdan gelip gelmediğini, gideceğimiz yeri "görüp" yönümüzü belirleriz. Sorgulama doğru soruyu sormakla başlar. Soru dediğimiz şey karanlık bir sokakta yakılan ateştir, meşaledir. Yani soru görmektir. Bir kişinin, bir eylemin, bir olayın gerçekliğini duyularımızla kavrayamadığımız zamanlar olur. Burada akıl devreye girmeli. Nasıl ki denizaltılar sonarlarıyla gönderdikleri ses dalgalarıyla düşman gemilerini tesbit ediyorsa insanın duyularının yetersiz kaldığı hallerde görmesini sağlayan sonar sistemi aklıdır. Sonarın gönderdiği ses dalgaları ise soracağı " Doğru sorulardır " Sadece bedene hazlara hitap eden bir mutluluk sahte olabilir. Yada sadece tüketime dayanan bir anlayışın sonu iyi bitmeyebilir. İşte bunları anlayabilmemiz için kendimizi, hayatımızı sorgulamamız gerekir. Ancak bu şekilde iyinin ve kötünün ayırdına varabiliriz. Sorgulamanın anlamlı olabilmesi için hayatta bazı referanslarımız olmalı. Bunlar: doğruluk, adalet, cömertlik, iyilik dir. Buna kısaca vicdanımızdır diyebiliriz. Karanlık yada aydınlık önümüzü görmek için doğru soruları sormalı vicdanımızı referans almalıyız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder