Bugün hepimizin hayatında yaşamış olduğu bir konudan söz edeceğim. Geçmişimizde bulunduğumuz bize iyi yada kötü hatıraları hatırlatan mekanlar, kişiler yada olaylar. Eski sevgilimizle fi tarihinde tatile gittiğimiz sahil kasabası mesela.İnsanoğlu duygularını yoğun yaşadığı yerlere duygu demeti bırakır. Misal sevgilimizi kaybetmişsek ve yıllar sonra aynı kasabaya yolumuz düşmüşse kalbimiz o eski hatıralarımız olan mekanı kare kod okur gibi okur ve aynı duyguları anımsatır bize. Çünkü o mekan o kişiyle kodlanmıştır ve oraya duygu demeti bırakmışızdır. Bu kayıpla helalleşemediysek hüzünleniriz çünkü sevgilimizi özleriz. Eğer helalleşmişsek sadece orada yaşadığımız güzel anları yada anıları yâd ederiz. Bize eski günlere götüren radyoda çalan bir şarkı, bir ortam yada bir obje. Duyguların olaylara yada mekanlara kodlanmasından bahsediyorum. Mesela ben sevgilimle Galata Kulesinde bir akşam yemeği yemiştim ve ondan ayrıldıktan sonra ne zaman İstanbul'a gitsem Galata Kulesini uzaktan bile görsem kalbimde bir acı hisseder üzülürdüm. Onu özlerdim.Peki ne yapmalı? Bazı uzmanlar mekanlara asla duygu demeti bırakmayın diyorlar. Eski sevgilinle Galata Kulesine gitmişsen gir yeni sevgilinin koluna ve onu da aynı Galata Kulesine akşam yemeğine götür gibi. Yada vakti zamanında bir piknik alanında çok kötü bir olay yaşamışsan oraya yeniden git ve bu sefer güzel hatıralar yaşa gibi... Bu bir çözüm. Ama ben kişilerin, olayların, mekanların ve objelerin duygularla kodlanması gerektiğine inanıyorum. Deneyimlerin zamanın durgun sularına emanet edilmesi ve zamanla kötü veya iyi anılarla helalleşilmesi yani onları olgunlukla kabul edilmesi gerektiğini düşünüyorum. İnsan yirmilerinde çok hassas ve kırılgan olabiliyor. Olaylara gereğinden fazla duygusal tepkiler verebiliyor. Ama kırklarından itibaren kalbe bir olgunluk geliyor. Olayların üstüne çıkabilme gücü kazanıyor. Size tavsiyem artık size uzak olan hatıraları anımsatan mekanlarla, kişilerle, olaylarla, objelerle barışık olmanızdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder