Unutmak

 Unutmak. İnsana hayatına devam edebilmesi için verilmiş en önemli yetenek. İlk sevgilimle ayrıldığım dönemi hatırlıyorum. Dört yıl sürmüş, her anımız birlikte geçmiş, muhabbetimize günün 24 saati yetmemiş, sabahlara kadar yazışmış bazen bir kaç saat uykuyla işe gitmiştim. Büyük bir aşktı. Ama bitti. Sevgilimden ayrıldıktan sonra hayatımda oluşan boşluk ve ona olan özlemin 6 ay sürmüştü. Sonra başka bir aşk eskisini unutturdu, sonra bir başkası... Zaman durağan bir şey değil. Sürekli ilerliyor ve ilerlerken eski anılarımızın üstüne yenileri yığılıyor. Eskiler altta kalıyor ve gözümüzden uzak durduğu müddetçe unutuyoruz. Bir tesadüf bize o anıyı hatırlatınca artık canımız eskisi gibi yanmıyor. Unutuyoruz. O canımızı yakan deneyimler tıpkı hayalet avcılarının pozitron silahlarıyla kapana hapsettiği hayaletler gibi oluyor. O kapanda artık sana zarar veremiyorlar. Yaş aldıkça ben şu an 40 plus ım hayattaki krizlere soğuk kanlı yaklaşıyorsunuz. O acının misafir olduğunu ve elbet gideceğini biliyorsunuz. Ama bu "unutma" hali gençliğin benzersiz bir karakteristik özelliği ve güzelliği olan tutkuyu da elinizden çekip alıyor. Yaşlandıkça canınız daha az yanarken tutkunuzda eski bir hatıra gibi geride kalıyor. Tüm güzel işler tutkuyla yapılır. Resimler, heykeller, müzikler her şey. Kendi kendime şunu sordum: Acaba yaşlanınca kaybolan tutkunun yerine neyi koyabiliriz? Ve ben bir cevap bulamadım. Romanlar yazıyorum bu emeği göstermemin ardındaki güç ne? Galiba "Kavuşma" isteği. Okurlara kavuşma, yazarken ilham aldığım geçmişime kavuşma ve yazarken kurguladığım ve yeniden yarattığım gerçeklikteki hayal gücüne kavuşma. Kavuşma da aslında hatırlama değil midir? Kavuşma, hatırlama... Unutmanın tersi. İnsan galiba gençliğinde unutmak için yaşıyor, yaşlılığında ise hatırlamak için yaşıyor. Gençlik gündüz gibi. Gençken bir kasaba meydanında yaşanmış savaşların izlerini görüyorsunuz. Kurşun deliklerini, cesetleri, dökülen kanı. Yaşlanınca gece oluyor ve tüm bu karmaşa karanlık tarafından örtülüyor. Sizde gökyüzündeki yıldızlara bakıp onlara anlamlar verip kavuşmayı düşlüyorsunuz.