Cömertlik, merhamet ve adalet. İdeal varoluşu tanımlayan erdemlerdir. Bunları iyi bir ahlaka sahip olanlar uygular. Örneğin bir kralın çiftçi ailelerin her birine eşit miktarda tohum vermesi, o yıl afet yaşayan ve mahsul alamayan bazı köylülerden vergi alınmaması, topraklarında verimi arttırabilmek için traktörleri eskiyince yeni traktörler hediye edilmesi adalet, merhamet ve cömertlik erdemlerini kısaca açıklayabileceğimiz basit bir örnektir. Ahlak ideal varoluşun bedeniyse, sevgi bu bedenin ruhudur. Çünkü bir varoluş kendi benliğini seviyorsa ahlaklıdır. Ahlaklı olmak için önce kendini sevmen gerekir. Sonrasında hayatı ve içindeki varoluşları sevmen gerekir. Eğer seviyorsan hayata karşı cömert, merhametli ve adaletli olursun. Ben ideal varoluşu böyle tanımlıyorum. Birde kötü varoluş yani ahlakın tam tersi ahlaksız varoluş var. Bunu tanımlayan parametreler cimrilik, zalimlik, adaletsizliktir. Ahlaksızlık kötü varoluşun bedeniyken işin ilginç yanı bu bedenin ruhu yine sevgidir. Ama bu sevgi egoya, güce, suça duyulan sevgidir. Burası ilginç bir nokta sevgili okur. Bizler genelde sevgiyi hep pozitif bir duygu olarak algılarız. Ama aslında sevgi dediğimiz şey çelişkili bir durumdur. Tıpkı ateş gibidir. O ateşle karanlığı aydınlatıp yolunuzu bulabilirsiniz. Yada o ateşle koca bir ormanı içindeki hayvanlarla beraber yakabilirsiniz. Tarih egosuna, güce aşık ve bu ikisini kaybetmemek için suç işlemekten çekinmeyen diktatörlerle doludur. Biz insanlar birer biyolojik makineyiz. Her birimiz bu dünyaya sevgi yazılımıyla geliyoruz. Hastane odasında annemizin kucağına verildiğimizde potansiyel bir ideal varoluş veya potansiyel bir kötü varoluş adayı oluyoruz. Görüyoruz, duyuyoruz, tadıyoruz ve yaşıyoruz. Yaşadıkça algılıyoruz. Ve algılarımızla ruhumuzu besliyoruz. Hayatı internet, ruhumuzu bilgisayarımızdaki yazılım olarak düşünürsek; iyi algıda olursak cömertliği, merhameti ve adaleti deneyimlersek iyi oluyoruz. Kötü algıda olursak cimrilik, zalimlik ve adaletsizliği deneyimlersek kötü oluyoruz. Hayat tıpkı ruhumuza yani bilgisayarımıza zararlı virüsler bulaştırıyor ve işlevimiz bozuluyor. İyi tarafta kalmak, iyiyi seçmek gerçekten çok zor iş. Çünkü hayat bize her an iyiyi de veriyor kötüyü de. Bu işin bir anti virüsü olmalı. O da vicdanımız. Kendimize aynada bakmalı, vicdanımıza kulak vermeli ve hatadaysak kendimizi düzeltmeliyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder