Her şeyin kolayını istiyoruz. Kolay bir iş, kolay zengin olma, kolay bir hayat, kolay kolay kolay... Değerli olanın zordan geldiğini unutuyoruz. Bir kaç saat sürecek maraton için yüzlerce saat antrenman yaptığımı hatırlıyorum. Mühendis olabilmek için toplamda 16 yıl okul sıralarında dirsek çürüttüğümü hatırlıyorum. Bir kaç saatte okunup bitecek bir roman için bir yıl çalıştığımı hatırlıyorum. Sporcu Onur, mühendis Onur, yazar Onur... Bunlar kolay olmadı. Ama içlerinde en zoru bugün kırklarımda ki " olgun " Onur'a ulaşmak oldu. İlk okulda geçirdiğim beyin ameliyatı, üniversite okurken felçli yatalak babama bakmam, sonu mutlu sonla bitmeyen ama yaşarken her anı sevgi,aşk,mutluluk veren İspanyol sevgilimle 4 yıl süren aşk hikayem, yakınım bildiklerimden kazık yemem, başka bir aşk macerasında reddedilip kalp kırıklığı yaşamam,alzheimer olan annemin beni tanımayacak hale gelmesi,sağlık sorunu yaşayıp hastanelere düşmem. Siz hiç bir halıyı özlediniz mi? Evet bir halı. Ben ruhumun sakatlandığı bir dönemde kaldığım bakırköyde koğuşta diğer " delilerle " volta atarken çıplak, soğuk zemine bakıp evimdeki halıyı özledim. Çünkü bakırköy gerçekten soğuk, tekinsiz, zor bir yerdi. İnsan halıyı da özleyebilirmiş meğersem. Hayat bana şunu öğretti: Allah'dan kolay bir yol dileyeceğinize, güçlü bacaklar dileyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder