Navigasyon

Sanmasınlar yıkıldık,

Sanmasınlar çöktük,

Bir başka bahar için; 

Sadece yaprak döktük...

Bu sözler Mevlana'ya ait. Ben insanın hayatı boyunca bir çok kez yeniden doğduğuna inanıyorum. Arabalarda olduğu gibi kalbimizde de bir navigasyon sistemi var. Hayattaki isteklerimiz varmak istediğimiz yada sahipsek korumak isteğimiz adres. Daha küçükken bize hedefler koymayı öğretiyorlar. Şu cep telefonuna sahip olmalıyım, şu üniversiteyi kazanmalıyım, şu insanlarla arkadaş olmalıyım, şu maaşı kazanmalıyım, şu arabaya binmeliyim, şu evde oturmalıyım, şu kadınla veya erkekle evlenmeliyim... Kalbimizin bize fısıldadığı adrese veya isteğe varmak için çalışıyoruz, çaba gösteriyoruz. Kalbimiz tıpkı arabalardaki navigasyonda konuşan kadının seksi sesi gibi bize fısıldıyor. 100 metre sonra kavşaktan sola dön, ikinci sokaktan sağa dön, sonra dümdüz git gibi. Hedeflerimize bazen ulaşamıyoruz, olmuyor. Hayal kırıklığına uğruyoruz. Veya o adrese varsak bile aslında aradığımız şeyin o olmadığını düşünüyoruz. Yine bir hayal kırıklığı oluyor. O zaman hayatımızda kışı yaşıyoruz. Hüzünleniyoruz ve göz yaşı olarak yapraklarımızı döküyoruz. İlk bahardaki o yemyeşil çiçekli ağaçtan bir eser kalmıyor. Sadece çıplak yalnız bir gövde. Her şeyi kaybettik, her şey bitmiş gibi hissediyoruz. Ama bu durum hayallerimizin sonu değil, gelecek bahara yepyeni yapraklarla yeşillenmemizin bir gereği. Kendimizi yeniden doğurmanın, yeniden bahara kavuşmanın ön şartı. " Sanmasınlar çöktük, Bir başka bahar için; Sadece yaprak döktük " Durum tam da bu. Navigasyondaki istediğimiz yere varamamanın bir nedeni de hatalarımız olabilir. Herkes hata yapar. Geçmişimizin esiri olmamalıyız. Hem hata dediğimiz şey o kadar da kötü bir şey değil. Tıpkı bir sebze gibi sende kendi gübrenle gübrelenmelisin. Hata aslında bizim toprakta yetişmemiz, kendimizi yeniden doğurabilmemiz için gerekli olan gübre. Kendini yeniden doğurabilenlere selam olsun.