Aslında sen bir devlet başkanısın ama farkında değilsin. Beynimiz bir dünya. Aklımızda sevinç, hüzün, umut, iyi, güzel, çirkin, kötü duygucukları var. Bu duygucuklar senin dünyanın içinde dolanan vatandaşların. Bu vatandaşlar neyi seçerse dünyan o yöne gidiyor. Sen bu duygucukları yani vatandaşlarını yöneterek kafandaki bu ülkeyi idare ediyorsun. Stres ve öfke iflah olmaz suçlular beyninde. Onlar senin zamanını çalmaya çalışıyorlar. Tıpkı Dalton kardeşler gibi. Onlara sakın pabuç bırakma yoksa ülkenin huzuru kaçar. Çağır Redkit'i. O yalnız kovboy onların hakkından gelir. Redkit dediğim içindeki huzur. Redkit düldülüne atlayıp gelir ve geçmişin pişmanlıklarını, geleceğin kaygılarını kovalar. Bu ülkede ihtiyarlar da var, gençler de. İhtiyarlar artık anılara dönüşmüş geçmiş deneyimlerin. Onları sakın ha ihmal etme. Bir karar alırken git o anıların bayramda büyük annenin elini öper gibi öp, dizinin dibine otur ve tecrübelerine kulak ver. Ülkendeki gençleri ve çocukları da ihmal etme. Onlarsa beyninde kıvılcım gibi çakan umutlar ve hayaller. Onların başını okşa bir çocuğun başını okşar gibi ve seslerine kulak ver. Ülkenin gençlerin enerjisine de ihtiyaç var. Birde başkanı olduğun kafanın içinde ki ülkede adaleti sağlayan yüksek mahkeme var. O da vicdanın. Vicdanının sesini dinle ve ülkeni adaletle yönet. İşte ben kendi ülkemi böyle yönetiyorum. Sende seninkini yönetebilirsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder