Kusursuz insan olmazdı. Onun da kusurları vardı. Çocukken hep asker olmanın hayalini kurmuştu. 16 yaşında askeri okul mülakatında elleri titrediği için red cevabı almıştı. Hayal kırıklığına uğramıştı. Ama bu onu dahada kamçıladı. Tıp fakültesini kazandı ve doktor oldu. Dahada devam etti ve göğüs hastalıkları uzmanı oldu. Ama ellerinin rüzgârlı oluşu hayat boyu devam etti. Dostlarla çıkılan bir yemekte çatalı tutarken, rakısını içerken hep eli titredi. Küçük oğlu babasının elleri titriyor diye hep utandı. " Acaba elleri titriyor diye başkaları babamı küçük mü görüyor, elleri titrediği için babamla alay mı ediyorlar? " diye düşündü küçük çocuk. O dönemleri bilirsiniz. Çocukluktan yetişkinliğe geçiş dönemleri. Çocuklar her şeyden ve herkesten utanır. O çocuk bir uçağa sahip olmak istiyordu. Türk Hava Kurumunun sattığı maket uçaklardan biri. Kutunun içinden çıtalar, tutkal ve maket bıçağı çıkıyor siz uçağı sıfırdan yapıyordunuz. O çocuğun babası titreyen elleriyle sıfırdan o maket uçağı yapmıştı. Çıtaları kesmiş, küçücük parçaları titreyen elleriyle birleştirmiş ve uçağı oğluna hediye etmişti. Çocuk o gün anlandı babasının ellerinin titremesinden utanmaması gerektiğini. Utanılacak şey dürüst olmamaktı, utanılacak şey insanları zor durumda bırakmaktı. Baba ve çocuk bir gün kırlara gittiler ve o maket uçağı birlikte uçurdular. Çocuk o uçağı havada süzülürken görünce imkansız diye bir şey olmadığını anladı. Babası arızalı ellerine rağmen ona havada uçan bir uçak yapmıştı. Çocuk o gün hayatının en büyük dersini aldı. İmkansız diye bir şey yoktu, mucizeler biraz zaman alırdı. Elleri titreyen o adam benim babamdı. Huzur içinde uyusun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder