Ölmekten korkarız. Yada çoğu insan korkar. Ölüm bilinmezliktir, bitiştir. Bu bizi korkutur. Yaşamak mutfakta yemek yapmak gibidir. Hani şu tv deki masterchef yarışmasındaki gibi mutfağa geçeriz ve yemek hazırlarız. Öldükten sonra mutfaktan yani hayattan ayrılır ve yemek masasına davet ediliriz. Önümüze yaşarken yaptığımız yemek servis edilir. Ve o yemeği yemeye başlarız. Mutfakta içine kin, nefret, kıskançlık, kötülük malzemelerini koymuşsak yediğimiz yemek bizi hasta eder. Midemize dokunur zehirleniriz ve daha kötüsü acı çekmeye başlarız. Kendi elimizle yaşarken hazırladığımız şey bizim cezamız olur. Ama yaşarken bize ayrılan sürede mutfakta yaptığımız yemeğin malzemelerini sevgiden, şevkatten, merhametten, yardımseverlikten, iyi ahlaktan seçmişsek süremiz dolupda yemek masasına oturtulduğumuzda önümüzde leziz, enfes bir yemek buluruz. Buraya gelmeden önden hazırladığımız şey bizim ödülümüz olur. Yani ne ekersen onu biçersin durumu vardır. Yazının başında ölnekten korkarız dedim ya.Hayatınızın sona ereceğinden korkacağınıza hiç başlamayacağından korkmanız gerekir. Yapmamız gereken mutfakta iyi bir aşçılık sergilemektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder