Hayat sürprizlerle dolu bir patikada yapılan yolculuk. Ama düz yol yok. Taşlar, çukurlar, yokuşlar... Bunlardan bir kaçına illa takılıyoruz. Bahsettiğim bu engeller hayatın bize tattırdığı fiziksel özellikte de olabiliyor psikolojik özellikte de olabiliyor. Parasız kalabiliyoruz, çalışırken çok yorulabiliyoruz, hastalık yaşayabiliyoruz. Bunlar fiziksel. Kendimize güvenimizi kaybetmiş oluyoruz, yeni bir adım atmaktan korkuyoruz, daha önceki kötü deneyimimizden ötürü denemeyi bırakıyoruz yani vazgeçiyoruz. Bunlar psikolojik. Ben diyalog kurmanın hayattaki rolüne çok inanıyorum. Bizden daha deneyimli büyüklerimizle sohbet etmek, medyada röportaj veren ünlülere kulak kabartmak bunlar güzel şeyler. Diyalog sadece sohbetle veya dinleyerek gerçekleşmiyor. Edebiyat da diyalog kurmanın bir başka yolu. Kitap okuyarak sanal bir hikayedeki kahramanın deneyimlerini öğrenebiliriz ve gerçek hayatta o hatayı yapmadan sadece okuyarak vereceğimiz kararın olumlu-olumsuz sonuçlarını kestirebiliriz. Filozoflar insanlığa ışık tutmak için vardırlar ve bence herkes bi noktada filozoftur. Sohbet ettiğimiz Ahmet amca, anılarını dinlediğimiz Emine abla yada kitabını okuduğumuz Dostoyevski. Bunlarla diyalog kurmalıyız. " Yağmur her yerde yağar ama sadece filozoflar şemsiye açar " demiş Guzman. Dedim ya hayat takıldığımız, içine düştüğümüz taşlar, çukurlarla dolu. Takıldığımız yerleri geçebilmek ve bir daha aynı engelde takılmamak için bizde filozoflardan şemsiye açmasını öğrenmeliyiz. Onlara kulak vermeliyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder