Sabah namazından sonra camiden çıktım ve deniz kenarındaki aile çay bahçesine geldim yeni günü karşılamak için. Kargalar edepsizce, martılar arsızca ötüyordu. Birde serçelerin sesine kulak verdim. Ötüşmeleri içime huzur getiriyor. Üç kuş türünü karşılaştırıyorum o an. Ötüşlerini... Güzel olan hep mütevazı mı olur? Bu sabah hava ışık oyunları yapıyor Marmara'nın üzerinde. Marmara denizi ve üzerindeki hava tatlı bir pembeliğe boyanıyor belli belirsiz. Tıpkı utangaç bir çocuğun yanakları gibi. Bu bir kaç dakika sürüyor sonra geçiyor. Marmara genç bir kadın gibi gözüküyor gözüme. Yakışıklı bir erkeğin reveransı karşısında utanan, eğer ona oyun oynamaya kalkarsanız kurşuni bir griliğe bürünüp duygularını saklayan, haksızlık karşısında ortasında fırtınalar kopartan ve coşkun dalgalarıyla sahile tokatlar atan, ona sevgi verirseniz yazları güneşi maviliğinin ardına batıran ve gökle birlikte aşk turunculuğuna boyanan genç nazlı bir güzel Marmara. Marmara benim sırdaşım. Her sabah karşısına geçip Türk kahvemi yudumlarken dertleşiyorum onunla. Dudaklarımın kıpırdamasına gerek yok onunla konuşmam için. Ben ona kalbimi açıyorum o her şeyi anlıyor. Bazen bana tatlı bir dalgayla cevap veriyor bazen tatlı bir esintiyle. Güzel bir pazar günü daha başlıyor Atanın kenti Yalova'da ve her yerde. Ne zaman bu ülke düzelir biliyor musun sevgili okur. Marmara'nın pembeleşmesi gibi toplum olarak yüzlerimiz pembeleştiğinde düzeleceğiz. Biz yıllar önce utanmayı unuttuk. Ondan bu haldeyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder