İstiklal

Hayat bir cadde olsa adı istiklal olurdu.
Siyah, beyaz, iyi, kötü, çirkin ırmak gibi akar gider.
Özgürlüğün kokusu her köşeye siner.
Yazı; gülen insanlar, çocuklar...
Kışı; eli ayağı tutmayan dilenen sakatlar, kader mahkumu kadınlar...
Baharı; el ele gezen aşıklar..
Güzü; pera' nın nostaljisini arayan ihtiyarlar..

Hayat bir cadde olsa adı istiklal olurdu.
Siyah, beyaz, iyi, kötü, çirkin ırmak gibi akar gider.
Özgürlüğün kokusu her köşeye siner.
Sevap, bazen tramvayın çın çın eden sesidir.
Günah, bazen vagonun raylardan geçişidir.
Ölümdür Emek'in yıkılması,
Doğumdur sanatın yapılması, sanata sanatçıya halkın sahip çıkması.

Hayat bir cadde olsa adı istiklal olurdu.
Siyah, beyaz, iyi, kötü, çirkin ırmak gibi akar gider.
Özgürlüğün kokusu her köşeye siner.
Türkü bardan gelen arabesk, kulüpten fışkıran teknoyla kankadır.
Bu eşsiz mozaike herkes hayrandır.
Şuursuzlar bunu kıskanır.
Ama halk İstiklale her daim gardiyandır!