Nokta yalnızdır, hüzünlüdür. Ama büyük cümleleri bitirme özelliği vardır. Bazıları sizinle aranızda olan geçmişe kendileri nokta koyar ama bunun farkına varamazlar. O noktayı koymak hem kolay hem zordur. Güven mesela: oluşturması yıllar alır, kırılması ise bir hataya bakar. O yüzden kolaydır. Kendime bakıyorum da 12 yıl önceki otuzundaki Onur'a göre daha affedici, daha az üzülen, daha uyanık, daha soğuk kanlı, daha az kafaya takan biriyim. Yıllar önce nokta koyduğum bazılarına bakıyorum da; geçen onca yılda bir arpa boyu yol gidememişler. İçlerinde aynı kıskançlık, aynı haset, kalplerinde aynı kötülük, aynı kısır döngüde debelenip duruyorlar ve acıklı sonlarına doğru son sürat gidiyorlar. Ateşe... Aydınlanmış bi tarafları da var Tanrı onlara lütufkar davranmış. Ama onlar bu hüneri insanlara kötülük için kullanıyorlar. O yüzden aynı zamanda kör ve sağır taraflarıda var. Tımar edilmek istenen davardan farksızlar. Üç yıl önce instagram profilimde sabitlediğim bir paylaşım var. Elimde Türk bayrağı ile Roma maratonunda finişi geçme fotoğrafımın bulunduğu paylaşımımın altına bir manifesto yazmıştım. " Bana zararı dokunanları ve dokunacakları affediyorum " demiştim. Büyük laf. Geçmişi ve geleceği kapsıyor. Ben hala lafımın arkasındayıp. O kişilere Rabbimden şifa diliyorum. Rabbim merhamet etsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder