karanlık dehlizlerin sonunda beliren bir ışık,
biten bir hikayede ten ağaracak,
beyaz, beni anlatan tayftaki tek şık,
haberin iki türünü de yine bu kul anlatacak.
Melekler ölümsüzse ben niye ölürüm?
Yaşam ve ölüm ellerimde,
Neden hem kahraman hem hain görünürüm?
Araf mı benim kaderimde?
Sonu gelmeyen hastane yeşili koridorlarda yürürüm.
Hükümdar ferman yayınlar,
Hekimi hastaneden yollar,
öbür gün feci hastadır, ondan medet umar,
Ama varya bu kul yeminlidir, her zaman herkese şifa sağlar,
Çalışırız gönülden,
yorgunluk yoldaş, uykusuzluk arkadaş,
ihmal ettiğim ailemse içimde bir özlem,
acaba dayanır mı buna taş?
İyileşen hastalarımsa en büyük hazinem.
S.O.S
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder