MİRÓ İSTANBUL' DA

Bazı resimleri bir hafta boyunca izler ancak bir daha hatırlamazsınız.Bazı resimlere ise bir saniyeliğine bakar ömrünüz boyunca unutamazsınız.

20. yüzyılının en ilham verici sanatçılarından  katalan ressam, heykeltraş Joan Miró İstanbul'da.

Renkleri şiirleri biçimlendiren kelimeler, müziği biçimlendiren notalar gibi uygulayan, kendine özgü diliyle oluşturduğu 60 eseri Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Tophane-i Amire Kültür ve Sanat Merkezinde.

Canlı renkleri, biomorfik yaratıkların, kadınların, kuşların, Güneşin ve yıldızların göksel bir mekana serpiştirildiği bu çocuksu ve nükteli resimlerle fantastik bir Dünya deneyimlemeye hazır olun.

Sergi 19 Ocak 2014 tarihine kadar 10.00-19.00 saatleri arasında her gün ziyaret edilebilir.

YAŞA ÇOCUK!

-Çocuklaşma lütfen!
-Senin şu yaptığını çocuklar yapmaz!
-Kendini bebek mi sanıyorsun?
-Hiç büyümeyeceksin değil mi?

Cümlelerini kaç kere işitmişizdir yada birilerine söylemişizdir? Çocuk olmanın nesi kötü? Şöyle bir hafızanızı yokladığınızda en güzel ve mutlu anılarımıza o ufaklığın oralarda rastlamıyor muyuz?Bence bir insana verebileceğiniz en kıymetli armağanlardan bir tanesidir çocuk kalbi. Bakın altını çizerek koyu koyu yazdım. Pamuk gibi hafif, kirlenmemiş, saf temiz bir kalp onlarınki. Uçsuz bucaksız hayalleri, koca bir evreni bile sığdırabilirsiniz o kalbe.Pek çokları için yitik bir hazine...Aslında o hep içimizde ama çevre, toplum tarafından genel olarak kanıksanmış kurallar ve bireylere biçilen roller neticesinde üstü yavaş yavaş tozlanıyor.Farkına bile varmıyoruz varsakta genelde seçme şansına sahip olmadığımız senaryolardaki role kendimizi kaptırıyoruz. Renklerden uzak gri bir yaşamın tekdüzeliği içerisinde sıkışabiliyoruz. Hayatlarımızın başında yarış atı muamelesi gördüğümüz sınavlardan tutun, kariyer, iş dünyasının gürültüye dönen dev çarkları arasında yaşama, sevdiklerimize, kendimize ve tabiki çocuk kalbimize karşı sağırlaşıyoruz...Hayat demek, hareket demek.Elbette çarklar dönecek, hatta dönmesi için biz itekleyeceğiz ama dişli kutusundan başımızı dışarı çıkarmayı unutacak hale gelmemeliyiz. Hayat, sosyal ve duygusal olarak oluşturduklarımızla, katetmekte olduğumuz yolla bir araç. Yaşamın amacı...Yaşamsa çocuk kalbimizin atışında saklı...

Ssshhttt. Dinleyin! Ne kadar güzel değil mi?
Yaşa çocuk! :)